Podkamień koło Brodów

Logowanie

Nazwa użytkownika

Hasło



Nie masz jeszcze konta?
Zarejestruj się

Nie możesz się zalogować?
Poproś o nowe hasło

Nawigacja

Aktualnie online

-> Gości online: 6

-> Użytkowników online: 0

-> Łącznie użytkowników: 609
-> Najnowszy użytkownik: JakubWezyk

Ostatnio Widziani

krystian krystian
01:56:50
JakubWezyk
02:08:29
harry harry
11:40:16
swietojanski
6 dni
IwonaMarPaw
1 tydzień

Statystyki

Zdjęć w galerii: 1757
Artykułów: 377
Newsów: 251
Komentarzy: 1438
Postów na forum: 891
Użytkowników: 610

Shoutbox

Musisz zalogować się, aby móc dodać wiadomość.

05-03-2020 05:38
Album: Dokumenty. Ciekawe skany "podkamienieckich" dok. W. Bieżana: tutaj.

11-05-2013 15:04
Dzięki dostępowi do ksiąg udało się rozpoznać nagrobek Małgorzaty Piątkowskiej oraz Jana i Anny Pleszczuk, Wandy Szymborskiej i Antoniny Szmigielskiej.

20-08-2012 13:21
Indeksy uzupełnione zostały o śluby osób o nazwiskach na literę "T" z lat 1785-1942

09-08-2012 16:26
Uzupełniłem o kolejną notkę z gazety artykuł "O Podkamieniu w prasie"

29-07-2012 12:58
Poprawiłem plan cmentarza - szkoda, że nikt nie zwrócił mi uwagi na błędy na tej stronie.

14-06-2012 14:16
Dzień dobry. Mam naimię Serhij. Jestem z Ukrainy. Na tej stronie internetowej w Liście zamordowanych w Podkamieniu w klasztorze osób znalazłem informację o bracie mojego pra-pradziadka Andrzeja Juzwy.

18-03-2012 20:59
Wizualnie poprawiłem plan Podkamienia: http://www.podkam.
..?page_id=9

24-02-2012 18:50
Przybyło kilka wierszy w dziale "Wiersze i proza".

01-03-2010 18:37
Wzorem strony http://www.olejow.
pl
będę zamieszczał genealogie rodów z Podkamienia, (dostęp dla grupy "Genealogia". Aby przynależeć należy wyrazić taka chęć

01-02-2010 23:22
Poprawiłem trochę listę pomordowanych - ułożona została wg miejsca mordu.

Ankieta


Pamiętaj - Ty też możesz pomóc!!
Wypełnij i wyślij ankietę dot. pomordowanych.
ANKIETA

Stowarzyszenie


A czy Ty zapisałeś/-aś się już do Stowarzyszenia Kresowego Podkamień?
DEKLARACJA

Ankieta

Chciałbym/Chciałabym w najbliższym czasie odwiedzić Podkamień i okolice

TAK
TAK
94% [15 głosów]

NIE
NIE
6% [1 głos]

Ogółem głosów: 16
Musisz zalogować się, aby móc zagłosować.
Rozpoczęto: 05/07/2021 13:23

Archiwum ankiet

Identyfikacja


Identyfikacja osób

Genealogia


Genealogia Podkamienia

Księgi metrykalne


Księgi metrykalne

I Kataster


Kataster józefiński

II Kataster


Kataster franciszkański

Ostatnie komentarze

Top komentatorzy

Ostatnie zdjęcia

Najczęściej

Najczęściej oglądane:
Liczba obejrzeń: 12,765
Wielki Kamień
Liczba obejrzeń: 11,856
Figurka na nagrobku
Najczęściej komentowane:
Liczba komentarzy: 11
Ułani
Liczba komentarzy: 10
Figura Chrystusa
Najczęściej oceniane:
Liczba ocen: 4
Średnia: 5.00
Na tle pomnika
Liczba ocen: 3
Średnia: 5.00
Klasztor

Newsletter

Aby móc otrzymywać e-maile z Podkamień koło Brodów musisz się zarejestrować.

Warto tam zajrzeć

Nawigacja

Potomnym ku przestrodze

     Potomnym ku przestrodze świadczę o tragedii Polaków, którzy mieszkali u siebie, na swoich ojcowiznach, znajdujących się na wschodnich kresach Drugiej Rzeczypospolitej, gdy przyjaciela trudno było odróżnić od wroga, który atakował bestialsko, ze szczególnym okrucieństwem.

    Przysiółek wsi Czernica „Chudzińskie” zamieszkiwało siedem rodzin. Ich domostwa (od nr 1 do 7) zlokalizowane były wg niżej załączonej mapy okolic opracowanej przeze mnie w oparciu o mapę tego regionu oraz konsultacje z osobami z Czernicy: (Julianem Wernerem, Antoniną Niedźwiecką- Terpiłowską z d. Werner. Tadeuszem Wróblewskim).

 

Obrazy artykułów: fotpkp2.jpg

 

Rodzina nasza składała się z czterech osób:

- ojciec Stefan Wróblewski s. Karola i Anny ur. w 1906 r. w Czernicy

- matka Józefa Wróblewska z d. Werner ur. w 1910 r. Czernicy, córka Jana i Heleny z d. Karasińska.

- ja, Jan Henryk Wróblewski ur. 29.01.1934 r. w Czernicy

- brat, Zbigniew Wróblewski, ur. 1936 w Czernicy

Zdjęcie z 1943 r. z mojej pierwszej Komunii Św. przedstawia naszą rodzinę.

 

 

     Na Chudzińskich posiadaliśmy gospodarstwo rolne, las, kamieniołom i łąkę. Zabudowania składały się z domu mieszkalnego, stajni z wozownią oraz stodoły. Zabudowania otaczał sad i pastwisko.

    Obok źródeł w pobliżu zabudowań „Janczychy” (nr 7) między czeremchą a wierzbą zlokalizowany był ogród. Poza inwentarzem martwym posiadaliśmy inwentarz żywy (konie, krowy, owce, świnie, kury i gęsi).Do kościoła chodziliśmy lub jeździliśmy do Podkamienia, gdzie był (i jest) klasztor OO Dominikanów lub do Czernicy, gdzie była kaplica. W Czernicy dziadek mój Jan Werner był wójtem.

     Fala represji wobec Polaków wzrastała z dnia na dzień, posuwając się z Polesia i Wołynia na południe, na Podole, docierając jesienią 1943 roku w okolice Podkamienia k/ Brodów. Przystąpiono do likwidacji rodzin polskich, a Bandera (banderowcy) wzywał do ich mordowania. Znane były w okolicy bestialskie mordy, ograbienia, podpalenia, wypadki, że Polaków palono żywcem, znęcania nad swoimi ofiarami, wycinania języków, wydłubywania oczu, obcinania kobietom piersi, zabijania niemowląt. Były przypadki, że mąż zabijał żonę lub córkę jedynie dlatego, że była z pochodzenia Polką, względnie dlatego, że córka była ochrzczona w kościele. Dymy palących się gospodarstw w dzień zasnuwały niebo a w nocy rozświetlały horyzonty.

    Pamiętam rozważania rodzinne w Święta Bożego Narodzenia 1943 r. Ojciec proponował ażeby wyjechać do Brodów do brata babci, Karasińskiego (mieli tam swój dom). Dziadek Werner był przeciwny, uzasadniając, że szyby w domu powybijają i dobytek zniszczą, a ponieważ front jest już bardzo blisko, proponował przetrwanie. I na tym skończyło się.

    W dzień bywaliśmy w domu, pod wieczór karmiliśmy i poiliśmy inwentarz, matka przygotowywała kolację, a gdy ściemniało się po cichu wychodziliśmy z domu przez „sośninę” na Bakaje na noc do Safata (nr 8 na mapie) i tam w stodole blisko lasu „spaliśmy” do świtu.

    W dniu 2-go lutego 1944 r. (święto Matki Boskiej Gromnicznej) matka poszła do Czernicy do swoich rodziców i rodzeństwa. Dzień był pochmurny, leżał dość głęboki śnieg, było mroźno i przy tym była zamieć śnieżna. My z ojcem i bratem napoiliśmy konie, krowy i owce przy źródle koło Janczychy (nr 7 na mapie) i zapędziliśmy do stajni. Brat Zbyszek pozostał w stajni i bawił się z małymi jagniętami. Matka po przyjściu z Czernicy przygotowywała kolację (jajecznica) i mieliśmy iść na Bakaje (nr 8) bo zapadał zmrok.

    Po przyjściu matki ze wsi przyszli do nas stryjek Józef Wróblewski (nr 4), Stanisław Boj - tkacz (nr 3) i chyba Grzegorz Boj s. Franciszki (nr 2). Pytali co słychać we wsi Czernicy i w sąsiednich wsiach. W tym czasie wbiegł do domu brat Zbyszek z krzykiem: „u stryjka (nr 4) strzelają”. Banderowcy zaatakowali dom stryjka od strony „sośniny”. Ojciec krzyknął: „uciekajcie ze stryjkiem”. Uciekaliśmy z bratem i stryjkiem przez wozownię, ponad zabudowaniami Wojtka Masłowskiego w kierunku Czeremchy (na mapie) i wzdłuż rzeki Ikwy. Za nami biegli banderowcy i strzelali. Stryjek ze mną przeprawił się przez rzekę i schroniliśmy się w lesie na Sawarynie (trasa I na mapie). Brata nie było. Było ciemno. Siedzieliśmy w młodym zagajniku świerkowym w śniegu. Od góry drzewka były obsypane śniegiem. Po pewnym czasie ujrzałem potężną łunę. Paliły się Chudzińskie. Słychać było wycie psów i ryk bydła.

     Gdy dłużej nie dało się wytrzymać z zimna i przemoknięcia, pod osłoną nocy udaliśmy się ze strykiem ponownie przez rzekę, pod górę na skraj lasu „Łysa” i wsi Ługasze (nr 9), do stodoły przylegającej do lasu. Ja pozostałem w stodole w ciemności między snopkami hreczki, a stryjek poszedł pod okno domu (świeciło się) upewnić się, czy nie ma tam banderowców. Po chwili, która dla mnie była wiecznością przyszedł i cichym głosem zawołał: „Heniu, gdzie jesteś, chodź”.

     Rodzina domu przy lesie „Łysa” na Łukaszach (nr 9) nie jestem pewny czy o nazwisku Koretczuk (wg T. Wróblewskiego) i czy to byli Polacy czy Ukraińcy, przygarnęła mnie i stryjka. Nie pamiętam czy coś jadłem. Wiem na pewno, że gospodyni rozgrzała mnie kwiatem lipowym i położyła pod pierzynę środek między śpiące już swoje dzieci. Zrobiło mi się bardzo ciepło (gorąco) i natychmiast usnąłem kamiennym snem. W nocy stryjek ubrał białe prześcieradło i zszedł na dół na Chudzińskie. Tam już „herosów tryzuba”- banderowców nie było. Chudzińskie paliło się. Z własnego domu wyniósł męża córki Genowefy Franciszka Szlązaka (nr 4).

     Ojciec po ucieczce mojej i brata ze stryjkiem wziął swoje futro i matki kożuszek z „bambetla” i wybiegł z domu, a za nim matka w kierunku zabudowań Wojciecha Masłowskiego. Tu już nadbiegali banderowcy, którzy po zabiciu Szlązaka, skierowali się do naszych zabudowań (od nr 4 do nr 5). Ojciec skoczył w dół pod stajnie Masłowskiego Wojciecha (nr 6) i tu sięgnęła go w prawy bok kula banderowca. Uciekał dalej i schronił się w szopce z sianem i słomą przy domu „Janczychy” (nr 7). Opatrzył bok, rozebrał się do białej bielizny i zaczął uciekać na Ługasze. Był zmrok i była zamieć śnieżna. Strzelali za nim. Uciekł – trasa II. Matkę biegnącą za ojcem zamordował banderowiec z Czernicy „bohater” Ryszytyło (wg Antoniny Werner – siostry matki). Po zagrabieniu mienia, dom podpalono i wrzucono do niego ciało matki. Spalono również pozostałe zabudowania.

     Grzegorz Boj (nr 2) uciekał również trasą II w kierunku rzeki. Schował się w dziupli wierzby nad źródłem rosnącej (na mapie) – przeżył.

     Stanisław Boj (nr 3 - tkacz) zginął na polu w czasie ucieczki, uciekając pod górę na Łukasze. Żonę Wojciecha Masłowskiego (nr 6) Wiktorię i syna Józefa banderowcy znaleźli pod łóżkiem i oboje zostali zamordowani.

     Rano 3-go lutego 1944 r. górą z Ługaszy wzdłuż lasu „Łysa” szliśmy ze stryjkiem na Bakaje (nr 8) do Safata. Z góry patrzyliśmy na zgliszcza przysiółka Chudzińskie wsi Czernica. Wiatr wiał w naszym kierunku. Do dzisiaj czuję swąd spalenizny i przed oczyma mam obraz dopalającego się domostwa - swojej ojcowizny. Tu, do Safata na Bakaje 3- go lutego 1944 r. przywieziono rannego, sankami z Ługaszów, ubranego w obcy kożuch obce buty a nawet czapkę – ojca Stefana Wróblewskiego. Tutaj spotkaliśmy się, w obcym domu, bo naszego, polskiego na Chudzińskich już nie było, mimo iż na tych terenach istniała Druga Rzeczypospolita.

     Ojciec wydobył ze spalonego domu kości matki, a z rzeki ciało brata. Pożyczył konia i sanki i w biały dzień na oczach „bohaterów” banderowskich rezunów przez wieś Czernica przewiózł dwie trumny na cmentarz i pochował żonę i syna przy grobach dziadków - naszych przodków.

 

 

Wrocław 2 kwietnia 1997 r.

Jan Henryk Wróblewski


Poleć ten artykuł
Podziel się z innymi: Delicious Facebook Google Live Reddit StumbleUpon Tweet This Yahoo
URL:
BBcode:
HTML:
Facebook - Lubię To:


Komentarze

Brak komentarzy. Może czas dodać swój?

Dodaj komentarz

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Oceny

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.

Brak ocen. Może czas dodać swoją?
Wygenerowano w sekund: 0.13
13,500,130 unikalne wizyty