Podkamień koło Brodów na Kresach Wschodnich. Potężny klasztor dominikanów na Górze Różańcowej z łaskami słynącym obrazem Matki Bożej Różańcowej, zwanej Podkamieńską. Częstochowa Wschodu – jak mawiano przed wojną. I data 12 marca 1944 roku. Data wielkiej tragedii jaka miała tam miejsce – ludobójstwa dokonanego przez banderowców na sąsiadach - Polakach. W tym dniu zginęło kilku członków mojej rodziny, wśród nich moja Babcia, Ksawera Wiśniewska. Wspomnienia tych wydarzeń od dziecka słyszałam w domu i u wujostwa. Dwadzieścia lat po wojnie mój wujek, brat mojej Mamy - Aleksander Wiśniewski, i brat mojej Babci – Czesław Świętojański, podjęli decyzję o zgromadzeniu wspomnień o tej zbrodni. Na początku robili to w tajemnicy. Ale okazało się, że trzeba sięgnąć dalej, aby wszystko udokumentować, żeby nikt nie zapomniał. Pomimo obaw działali dalej. Mieli ku temu sposobność. Rodzina mojej Mamy była dość znana w Podkamieniu, mieli wiele kontaktów. Związana była też z kościołem i klasztorem, ponieważ wykonywali tam prace stolarskie. Po wojnie wszyscy podkamieniacy gromadzili się (i gromadzą się do dziś) 15 sierpnia na odpuście w kościele p.w. św. Wojciecha we Wrocławiu, przed wizerunkiem Matki Bożej Podkamieńskiej. To było bardzo dobre miejsce na zdobywanie dokumentów i  wspomnień z tych tragicznych wydarzeń. Zgromadzone przez nich materiały stanowią dokument okrutnych wydarzeń, które stały się udziałem naszej rodziny i innych mieszkańców Podkamienia i okolic. 

>>Czytaj więcej...<<