Nazywam się Karolina Krawczuk z domu Zacharek. Pochodzę z tzw. Kresów Wschodnich. Mówiono nam, że my Polacy jesteśmy tam jak przedmurze chrześcijaństwa. Moja wieś nazywała się Jaśniszcze, poczta Podkamień, pow. Brody, woj. tarnopolskie. Urodziłam się w 1918 r., jeszcze trwała wojna. We wsi było wojsko austriackie. Miałam dwóch braci: Stacha, Pawła oraz siostrę. Ta była starsza ode mnie o 10 lat, miała na imię Józefa. Bracia urodzili się między nami, ja zatem byłam najmłodsza. Podczas wojny, w 1918 r., w sadzie za naszą chałupą stała kuchnia polowa. Chłopcy, Stachu i Paweł, chodzili do kucharzy, a ci dawali im to, co gotowali. Przynosili też chleb, cukier i tym żywiła się też reszta rodziny. Gdy wojna się skończyła, życie toczyło się dalej, a pomocy znikąd.

>>Czytaj więcej...<<

Rodzina Bareckich mieszkała przed wojną na Podolu we wsi Jaśniszcze koło Podkamienia, w powiecie Brody, woj. tarnopolskie. Okres wojny to dla mieszkańców Kresów najpierw okupacja radziecka, potem niemiecka, a dla Polaków na Kresach południowo-wschodnich, w tym na Podolu, dodatkowo śmiertelne zagrożenie ze strony band, UPA mordujących w barbarzyński sposób Polaków. Gdy pod koniec wojny pojawiła się szansa na ratowanie życia poprzez wyjazd na zachód, rodzina Bareckich, tak jak większość polskich rodzin, skorzystała z tej szansy.

>>Czytaj więcej...<<

W Hucie Pieniackiej ponownie sprofanowano pomnik pomordowanych Polaków. Na chwilę obecną są tylko informacje na stronach ukraińskich.

Link dla użytkowników Facebooka - FB

Link dostępny dla wszystkich (w języku ukraińskim) - Lviv News

PS.

Znalazłem też informację na Onet.pl - jakoś przemknęła niezauważona.

Kolejny przypadek niszczenia polskich pomników na Ukrainie. W lwowskim Podkamieniu nieznani wandale zniszczyli pomniki upamiętniające zamordowanych tam Polaków. Jak widać na zdjęciach opublikowanych przez ukraińskich aktywistów, część pomników została oblana czerwoną farbą. Z kolei na centralnym monumencie krzyża wandale napisali "Śmierć Lachom", czyli Polakom.

Nasz zespół śledczy udał się na miejsce. Będziemy sprawdzali, czy to ta sama farba, którą oblano Konsulat Generalny RP we Lwowie - powiedział szef lwowskiej policji w rozmowie z Radiem Swoboda.

Z kolei dyrektor przedsiębiorstwa komunalnego Lwowskiej Rady Obwodowej "Dola" Światosław Szeremeta powiedział, że trzeba zapobiegać tego typu sytuacjom. To jest system prowokacji na Ukrainie. Będziemy działać zgodnie z obowiązującym prawem, należy poprosić władze lokalne o wyczyszczenie pomników. Uważam też, ze konieczne jest spotkanie na poziomie państwowym, by zapobiec tego rodzaju prowokacjom - mówił pytany przez dziennikarzy Radia Swoboda. 

Czytaj więcej na RMF

Podkamień

Podkamień na pograniczu Wołynia i Halicji, W odległości kilkunastu kilometrów od Huty Pieniackiej, w przeddzień frontu stanowił ośrodek samoobrony polskiej, skupionej w miejscowym klasztorze oo. dominikanów. W klasztorze zgromadzili się Polacy z okolicznych wiosek, a także liczni uciekinierzy z Wołynia. Na początku marca 1944 roku cały Wołyń znajdował się już w rękach radzieckich, w tym właśnie czasie, w dniu 12 marca nastąpił atak połączonych sił niemieckich, pułku policyjnego dywizji SS-Galízíen oraz UPA na samoobronę w Podkamieniu. W Podkamieniu istniała organizacja podziemna Armii Krajowej. Kierownikiem cywilnym był Marian Kwaśnicki, nadleśniczy w Podkamieniu. Dowódca oddziału samoobrony był inżynier leśnik Kazimierz Sołtysik pochodzący z Brodów. Struktura organizacji dotychczas nie jest dokładnie znana. Wiele osób na temat organizacji nic nie mówi. Może to świadczyć o jej słabości, bałaganie i improwizacji (...) Front był niedaleko od nas, tuż- tuż, chyba kilkanaście kilometrów (...) Prawie w tym samym czasie co w Palikrowach (12 marca 1944 r. - W.P.) rozpoczęła się akcja w Podkamieniu.

>>Czytaj więcej...<<

Pogrążeni w głębokim smutku zawiadamiamy,

że w dniu 23 lutego 2017 r.

w wieku 92 lat zmarł

Henryk Świętojański,

syn Stanisława i Julii z Gorczakowskich.

Spoczywaj w spokoju.

Szczere wyrazy współczucia dla Rodziny

od Administracji strony o Podkamieniu.

Pogrążeni w głębokim smutku zawiadamiamy, że w dniu dzisiejszym zmarł

Tadeusz Mizera.

Członek założyciel i aktywny działacz Stowarzyszenia Kresowego "Podkamień".

Autor wspomnień opisujących tragiczne czasy II wojny światowej na Kresach.

Spoczywaj w spokoju.

Szczere wyrazy współczucia dla Rodziny od Stowarzyszenia Kresowego

"Podkamień".

Obok w linii prostej, około 400 m. była druga góra. Podobnie wysoka, ale już nie stożkowata, z łagodnymi trzema zboczami. Na samym szczycie rozciągała się szeroka płaszczyzna na której to liczna ludność wraz z miejscową szlachtą i magnaterią postawiła wspaniały kościół, pod wezwaniem N.M.P., ora bardzo duży klasztor, który mógł pomieścić licznych wiernych. Kościół i klasztor był otoczony wewnątrz wysokim murem, a na zewnątrz bardzo szerokim murem – wałem, z którego z powodzeniem były odpierane ataki najazdów dzikich hord tatarsko-tureckich.

Legenda mówi, że kiedy kościół był już prawie na ukończeniu, diabeł ostanowił go zburzyć. W tym celu w nocy niósł ten olbrzymi głaz, który znajduje się dziś niedaleko klasztoru. Dźwigał go, ażeby zdruzgotać nim klasztor. Niestety kur zapiał i diabeł kamień musiał rzucić.

>>Czytaj więcej...<<